Pokój i dobro!
Kochani !
Sympatycy naszych celów, zadań i misji Fundacji!
Dzień Ubogich, to dzień, który my – jako Fundacja Kapucyńska, działająca wraz z Zakonem Braci Kapucynów Mniejszych w Warszawie – obchodzimy codziennie przez cały rok.
Wydajemy osobom bezdomnym i ubogim, starszym i chorym – gorącą, treściwą i pożywną zupę wraz z chlebem. Dzielimy się z nimi tym, czym dysponujemy oraz darami otrzymywanymi od organizacji, firm oraz osób prywatnych, którym los drugiego człowieka nie jest obojętny.
Każdego bowiem dnia, każdy człowiek potrzebuje drugiego – jego obecności, wsparcia, dobrego słowa czy gestu, który dla niego może mieć kluczowe znaczenie, dawać nadzieję i wiarę.
Każdy z nas potrzebuje choćby namiastki bezpieczeństwa, zrozumienia i miłości.
Gdy przychodzi do nas np. Pani Maria o łagodnym spojrzeniu, będąca starszą, mocno schorowaną kobietą, której dzieci nie są w stanie pomóc, gdyż same cierpią z powodu ubóstwa – nie jesteśmy w stanie umniejszyć jej cierpienia, ale możemy przynajmniej podać jej ciepły posiłek, otoczyć ciepłem i rozmową – dać wsparcie duchowe, psychiczne lub też rzeczowe.
Ale to właśnie Pani Maria przychodząc do nas po cichu, niemal niezauważona, pełna dyskretnej pogody ducha i wdzięczności, w podartych trampkach i lichej kurteczce, gdy za oknem pada deszcz i jest zimno – uczy nas jeszcze większej pokory, pokazuje jak dostosować pomaganie do konkretnej osoby, otwiera naszą wrażliwość na potrzeby drugiego człowieka.
To ona i jej podobni – otwierają nasze zagubione w pośpiechu serca i przywracają pamięć tego, co jest naprawdę ważne w życiu – czynić dobro i pokój – w sobie i w swoim najbliższym chociażby otoczeniu. Ten właśnie dzień – Światowy Dzień Ubogich i doświadczenie życia Pani Marii, która po posileniu się w ciepłych i bezpiecznych warunkach naszego Domu – znika za rogiem „niezauważona” – otwiera naszą wrażliwość na innych – bardziej potrzebujących. Przypomina nam o kruchości ludzkiego życia i istnienia, o tym – że przemijamy.
To na nas, mimo że po raz kolejny żyjemy w trudnym i nieprzewidywalnym czasie – spoczywa obowiązek dojrzenia, a nie tylko patrzenia, słuchania a nie tylko słyszenia, odczuwania a nie tylko myślenia, dawania, a nie tylko brania.
Każdemu z Państwa, w tym szczególnym dla nas Dniu – życzę otwartości, miłosierdzia i zrozumienia, pięknej miłości oraz rozsiewającego się wokół dobra – aby każdy z nas odnalazł swój własny dom i był w stanie – godziwie pracować na chleb.
Katarzyna Tsiantos